غلامحسین زرگری نژاد؛ صباح خسروی زاده
دوره 13، شماره 51 ، تیر 1391، ، صفحه 79-98
چکیده
آداب پذیرش سفرا و دیگر مأموران خارجی از آغاز قاجار تا پایان دوره ناصرالدّین شاه به مثابه شاخهای از آداب دیپلماتیک موضوع این پژوهش است. دیپلماسی قاجاری برگرفته از سنت جامعه ایرانی و تداوم دیپلماسی ...
بیشتر
آداب پذیرش سفرا و دیگر مأموران خارجی از آغاز قاجار تا پایان دوره ناصرالدّین شاه به مثابه شاخهای از آداب دیپلماتیک موضوع این پژوهش است. دیپلماسی قاجاری برگرفته از سنت جامعه ایرانی و تداوم دیپلماسی حکومت صفوی بود. بررسی آداب دیپلماتیک با حجم وسیع ارتباطات خارجی از دوره فتحعلیشاه به بعد ضروری به نظر میآید؛ از آن جهت که در همین دوران و پس از کنگره وین قوانینی در راستای جهانی شدن آداب مربوط به دیپلماسی به تصویب رسید. بنابراین تبیین و چگونگی اجرای این آداب مسألة اصلی جستار حاضر است. شیوه پژوهش حاضر توصیفی و تا حدودی تحلیلی و مبتنی بر اسناد و سفرنامهها است. نتیجه بررسیها نشان میدهد که در فقدان تشکیلات وزارت امور خارجه در ایران تا دوره ناصری آداب دیپلماتیک عرصهای برای ظهور نیافت و همچنان به طور سنتی و در قالب اوامر شاه و صدراعظم به مهمانداران اجرا میشد. اما با تشکیلاتی شدن وزارت امور خارجه در دوره ناصری شرایط تغییر کرد و نوشتن ملزومات مراسم ورود سفرا و اجرای آداب مربوط به آن برعهده وزارت امور خارجه و زیر نظر صدراعظم قرار گرفت.