جواد عباسی؛ فاطمه حاجیآبادی
دوره 12، شماره 45 ، دی 1389، ، صفحه 115-137
چکیده
پس از زوال حکومت ایلخانان در اواسط قرن هشتم هجری، چندین حکومت محلی در بخشهای مختلف ایران به قدرت رسیدند. از آن پس، حدود نیم قرن اولویت هر یک از این حکومتها، رقابت با یکدیگر برای حفظ قلمرو و قدرت خود ...
بیشتر
پس از زوال حکومت ایلخانان در اواسط قرن هشتم هجری، چندین حکومت محلی در بخشهای مختلف ایران به قدرت رسیدند. از آن پس، حدود نیم قرن اولویت هر یک از این حکومتها، رقابت با یکدیگر برای حفظ قلمرو و قدرت خود و توسعه آن به زیان سایر حکومتهای محلی بود. در نتیجه، سطح مناسبات خارجی از حکومتها و سرزمینهای دیگر مانند چین، هند، شام، مصر و اروپا به سوی حکومتهای محلی و همسایه در داخل ایران تغییر یافت و ایران دچار نوعی انزوای بینالمللی برخاسته از تحولات داخلی گردید. همچنین بخش مهمی از توان و عمر این حکومتها صرف رقابتهای محلی ـ منطقهای یا مناسبات بین منطقهای در داخل ایران شد. شناخت اینگونه از مناسبات میتواند به روشنتر شدن فضای به وجود آورنده آن، عوامل مؤثر در آن و نیز شناخت علل انزوای بینالمللی کمک کند بدین جهت تمرکز بر چگونگی و عوامل مؤثر بر مناسبات این حکومتهای محلی با یکدیگر میتواند ابعاد و اهمیت مقوله مناسبات میانحکومتی در ایران را در این عهد روشن نماید و در نهایت به درک بهتری از تاریخ تحولات ایران و وضعیت منطقهای و جهانی آن کمک کند. مقاله حاضر ضمن اشارهای کلی به فضای عمومی مناسبات خارجی ایران در این دوره، به طور خاص به بررسی مناسبات دو حکومت آلمظفر و آلجلایر به عنوان دو مورد از مهمترین و پایدارترین حکومتهای این عصر میپردازد.