@article { author = {حمیدی, سمیه and شایسته راد, جواد}, title = {}, journal = {Foreign Relations History}, volume = {20}, number = {80}, pages = {47-70}, year = {2019}, publisher = {Institute for Political and International studies}, issn = {1735-2010}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {سیاست خارجی دست نشانده و فروپاشی رژیم پهلوی واکاوی برداشت شاه از نقش ملی}, abstract_fa = {سیاست خارجی به فعالیت­های برون‌مرزی یک دولت در ارتباط با سایر واحدهای سیاسی در نظام بین‌الملل اطلاق می­شود­. سیاست خارجی ایران با پایان جنگ جهانی دوم بر مبنای سیاست‌های متفقین تعیین و اجراء می‌شد. پس از کودتای 28 مرداد، سیاست ناسیونالیسم مثبت در پرتو اتحاد و ائتلاف با آمریکا، مبنای سیاست خارجی حکومت پهلوی قرار گرفت. پس از کودتا، نقش شاه در عرصه سیاست ایران پررنگ­تر شد؛ به­گونه­ای که او خود سکان سیاست خارجی را به دست گرفت. نوشتار حاضر می­کوشد تا با اتکاء به نظریه هالستی و تحلیل سخنان و مکتوبات پهلوی دوم، برداشت او از نقش ملی و جایگاهش در جهت­دهی سیاست خارجی ایران را نشان دهد. وی با برگزیدن استراتژی اتحاد و ائتلاف با آمریکا و در پیش گرفتن نقش ژاندارمی منطقه، سیاست خارجی وابسته و دست­نشانده­ای در جهت منافع این کشور اتخاذ نمود. }, keywords_fa = {رژیم پهلوی,شاه,سیاست خارجی,دست‌نشانده,فروپاشی,نقش ملی}, url = {https://www.hfrjournal.ir/article_113808.html}, eprint = {https://www.hfrjournal.ir/article_113808_d86d8331e2dd51a6c34506227ed6d923.pdf} }