سفارت همواره و از جمله مأموریتهای مهم و تأثیرگذار در تاریخ سیاسی و اجتماعی اسلام بوده است. از همین رو برای یک سفیر صفات شایستهای از جمله راست گویی، امانتداری هوشیاری، تیزهوشی، شیرینبیانی، موقعشناسی و شجاعت را برشمردهاند. این صفات موجب میشد تا سفیران در حل و فصل مسائل پیشِ رو، کمتر دچار اشتباه شوند و نحوة مذاکره خود را تقویت کنند. در دورة مغولان و ایلخانان، سفارت جایگاهی مهم داشت و سفیران از امتیازات ویژه ای چون مصونیت سیاسی، معافیت مالیات گمرکی و تسهیلات سفر برخوردار بودند و در گزینش آنها دقت کافی صورت میگرفت. سفیران معمولاً از طبقات بالای جامعه و از میان شاهزادگان رجال سیاسی و قاضیان انتخاب میشدند. در این پژوهش کوشش میشود تا مهمترین جنبههای تشکیلاتی و اجتماعی حیات سفیران مورد بررسی قرار گیرد.