نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی
نویسنده
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم تاریخی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
چکیده
روابط سیاسی بین ایران و چین از سالهای پیش از تأسیس قاجاریه و در تمام قرن نوزدهم میلادی وجود نداشت؛ علت این امر درگیری دو کشور با بحران و مسائل داخلی و تضعیف قدرت آنان در نتیجه ضعف نیروی دریایی و مواجهه با دول قدرتمند و سلطهگر اروپایی بود. با این وجود، ترجمه آثاری در باب تاریخ چین و سفرنامه اروپاییان در این خصوص و نیز سفرنامه چند نفر از رجال قاجار به چین در قرن نوزدهم نوعی تناقض در کنشها را نشان میدهد. مساله نوشتار حاضر، بررسی و تحلیل علل توجه مراکز رسمی ترجمه دوره قاجار به تاریخ چین است. آیارویکرد ایرانیان درمواجهه با چین درتداوم نگرش تمدنی-باستانی پیشین بوده ویا متأثر ازتحولات مدرن ومسائل مشابه دو کشور دردنیا ی قرننو زده مصور تگرفته است؟چه متونی ترجمه شده وعلل توجه به ترجم ها ی نمتون چه بود؟سفارشدهندگان ومصرف کنندگان متون ترجمه شده از چه سنخی بودند؟ دستاورد تحقیق نشان میدهد که علّت توجه شاهان قاجار به ترجمه متون در باب چین را میتوان نوعی علقه تاریخی مشترک در قالب تمدنهای دنیای کهن، سیستم والگوی اداره سرزمینی در قالب امپراتوری وممالک محروسه، سنّتها والگوهای زیست اجتماعی،تشابه شرایط و مسائل جوامع دو قلمرو و علاقه به طب چینی و تداوم الگوی طب سنتی پزشکی در ایران قاجاریاز یک سو و مواجهه امپراتوری چین باتحرّکات مسلمانان آن دیار از سوی دیگر دانست
کلیدواژهها