نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 زبانشناس و پژوهشگر تمدن‌ها و فرهنگ‌های خاورمیانه

2 رایزن مطالعاتی سفارت جمهوری اسلامی ایران در توکیو

چکیده

علاوه بر وجود برخی اشیای هنری و آثار باستانی ایران در مناطق مختلف ژاپن که از روابط دیرینه فرهنگی ایران و ژاپن حکایت می‌کند، تشابهات فراوانی در افسانه‌ها، اساطیر و فولکلورهای دو کشور به چشم می‌خورد. نمونه‌هایی از این تشابهات را می‌توان در داستان‌های کهن اوستا، شاهنامه فردوسی، تاریخ بلعمی و فارس‌نامه در مقایسه با کتاب تاریخ باستان ژاپن به نام نیهون شو‌گی به دست آورد. این تشابهات فرهنگی در برخی آیین‌های مشترک مانند جشن نوروز ایرانیان و عید سال نو ژاپنی‌ها نیز نمایان است. مقاله حاضر سعی دارد این بخش از مشترکات فرهنگی دو کشور را مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه‌ها

فارسی:
آ. برتلس و ع. نوشین (1966)، شاهنامه فردوسی (ابوالقاسم فردوسی)، مسکو: انتشارات دانش.
باستانی پاریزی، محمدابراهیم (1362)، اژدهای هفت سر، چاپ دوم، تهران: دنیای کتاب.
روشن، محمد (1356)،‌ مرزبان‌نامه (سعدالدین وراوینی)، تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
 
انگلیسی:
Aston. W.G.trans. (1993) Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D.697.. Third printing. Tokyo: charles E. Tuttle Co.
Blacker, Carmen (1996) The Catapla Bow: A Study of Shamanistic Practices in Japan. 2nd ed. London: George Allen & Unwin.
Coyajee, J.C. (1936) Cluts and Legends of Ancient Iran and China. Bambay: Jehangir B.Karani's Sons.
Hackin, J., Huart. C.et al. (1994) Asiatic Mythology, Reprint of the 1932 ed. New Delhi. Madras: Asian Educational Services.
Markus – Takeshita. Kinga (2001) From Iranian Myth to Folk Narrative. The Legend of the Dragon – slayer and the Spinning Maiden in the Persian Book of the Kings. Asian Folklore Studies. 60-2.203-214.
Shpherd, Dorotly (1983). Sasanian art, . in The Cambridge History of Iran. Vol. 3(2) ed. By E. Yarshater. Cambridge: Cambridge University Press. 1055-1113….