@article { author = {Arabkhani, Rasoul}, title = {Osman Pasha’s Reports: An Ideological Account of Safavid-Ottoman Conflicts}, journal = {Foreign Relations History}, volume = {13}, number = {52.53}, pages = {63-74}, year = {2012}, publisher = {Institute for Political and International studies}, issn = {1735-2010}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {As documented in many Iranian and Ottoman historical resources, the 16th and 17th century conflicts and rivalries between Iran and the Ottoman Empire were heavily tainted by ideological and religious trends. Leafing through historical accounts of the battles that the two countries waged one could clearly observe fanatical literature profoundly rooted in ideology. To some extent, the role of ideology in forming the relations between Iran and the Ottomans and the deepening of rivalries is reflected in this resources. The ideology lost its weight in mutual relations of the next centuries and was replaced by a diplomatic framework of mutual respect. Osman Pasha History is among the resources which reflects the ideological atmosphere reigning over the mutual relation between Iran and the Ottoman Empire in the 16th century. Hence, the book stands as an ideal historical resource for understanding the ideological atmosphere that permeated the 16th century and formed the mutual relations between the two countries.}, keywords = {Osman Pasha,Safavid,Ottoman,Ideology,Historiography}, title_fa = {گزارش‌های عثمان پاشا: روایتی ایدئولوژیک از کشمکش‌های صفوی ـ عثمانی}, abstract_fa = {به استناد بسیاری از منابع تاریخی، کشمکش‌های سیاسی و نظامی ایران و عثمانی در عصر صفوی تحت تأثیر نگرش‌های ایدئولوژیک و مذهبی بود. در لابلای متون تاریخی به ویژه هنگام بیان لشکرکشی‌ها و جنگ‌های میان دولتین، ادبیات متعصبانه مبتنی بر ایدئولوژی به وضوح به چشم می‌خورد. این منابع تا حدودی منعکس کننده جایگاه ایدئولوژی در شکل دادن به مناسبات سیاسی دولتین و گسترش رقابت‌های نظامی میان آن‌هاست. تأثیر عامل فوق در مناسبات قرون بعد میان ایران و عثمانی به تدریج کاهش یافت و تا اندازه زیادی جای خود را به نگرش‌های تسامح محور و احترام متقابل در چارچوب مناسبات دیپلماتیک داد. تعامل و همکاری‌های ایران و عثمانی بر سر مسائل تشیع عراق در قرن نوزدهم نمونه روشن این تغییر رویکرد محسوب می‌شود.تاریخ عثمان پاشا از جمله منابعی است که فضای ایدئولوژیک موجود در بخشی از تاریخ ایران و عثمانی قرن شانزدهم را در خود باز نمایانده است. عثمان پاشا بنا بر نظر بسیاری از مورخان هم‌عصر خود یکی از تأثیرگذارترین رجال سیاسی ـ نظامی عالی رتبه  عصر کلاسیک امپراطوری عثمانی قلمداد می‌شود و سهم او را در پیشبرد فتوحات نظامی عثمانی در شرق  و شمال شرق مرزهای امپراطوری نمی‌توان نادیده گرفت. تاریخ عثمان پاشا حاوی سه گزارش از شرح جنگ‌های عثمان پاشا در ایران و قفقاز است. روح حاکم بر این گزارش‌ها متعصبانه، مدیحه سرایانه و مزین به الفاظ دینی است و همین ویژگی‌ها باعث می‌شود گزارش‌های مزبور علاوه بر شرح جنگ‌ها و تاریخ نظامی رنگ جهادنامه نیز به خود بگیرد. از این رو به نظر می‌رسد مطالعه و بررسی تاریخ عثمان پاشا بهترین نمونه برای فهم فضای ایدئولوژیک حاکم بر مناسبات سیاسی و نظامی صفوی ـ عثمانی در میانه قرن دهم هجری/شانزدهم میلادی باشد.}, keywords_fa = {عثمان پاشا,صفوی,عثمانی,ایدئولوژی,تاریخ‌نگاری}, url = {https://www.hfrjournal.ir/article_83026.html}, eprint = {https://www.hfrjournal.ir/article_83026_440a68e46a974d6bc15688a436b791cf.pdf} }