%0 Journal Article %T تأثیر روابط خارجی بر گفتمان تجدد در دوره پهلوی اول %J فصلنامه تاریخ روابط خارجی %I مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه فصلنامه تاریخ روابط خارجی با همکاری انجمن دیپلماسی ایران منتشر می‌شود. %Z 1735-2010 %A پور محمدی املشی, نصراله %A جوانمردی, فوزیه %D 2021 %\ 12/22/2021 %V 23 %N 89 %P 3-30 %! تأثیر روابط خارجی بر گفتمان تجدد در دوره پهلوی اول %K ایران . پهلوی اول . روابط خارجی . گفتمان تجدد %R %X اندیشه یا گفتمان تجدد در دوره پهلوی اول، یکی از مفاهیم مهم در حوزه اندیشه سیاسی و اجتماعی بود. علاقه‌مندی رضا شاه به نظریات روشنفکران تجددخواه و شیفتگی وی به پیشرفت‌های اروپا و دنباله‌روی از آنها، موجب اقدامات زیادی در راستای متجددکردن ایران شد؛ اما چون این اندیشه از بالا و توسط دولتی خودکامه صورت می‌گرفت، نتوانست مهم‌ترین بُعد خود، یعنی خرد نقاد و توجه به آرای دیگران را در فضای سیاسی ایران نشان بدهد و در قالب دولتی مستبد و آمرانه، بیشتر از لحاظ جنبه‌های‌ اقتصادی و صنایع پیشرفت‌هایی داشت؛ ازاین‌رو، پیامد این اقدامات، توسعه‌ اقتصادی و نه توسعه­ سیاسی بود. در پژوهش حاضر، ابتدا به ریشه‌های شکل‌گیری گفتمان تجدد در ایران توجه شده و سپس به روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه­ای و آرشیوی، تأثیر روابط خارجی ایران با سایر دولت‌ها بر پیشرفت این گفتمان در دوره پهلوی اول بررسی شده است. دغدغه و پرسش این پژوهش، تأثیر روابط خارجی بر تسلط‌یافتن گفتمان تجدد در دوره پهلوی اول و میزان اجرای آن در جامعه ایران آن روزگار است. تجددخواهی تا زمانی که در دوره پهلوی به‌شکل گفتمان درنیامد، نتوانست به مرحله اجرا برسد. در دوره مورد بحث، به جنبه اقتصادی این مقوله توجه شد و از طریق توسعه روابط با کشورهای غربی اجرایی گردید. از طرفی، تجددخواهی در ایران با دو دسته از طرفداران مواجه بود: عده­ای خواهان تسلیم مطلق و عده­ای معتقد به برخورد گزینشی با این مقوله بودند. %U https://www.hfrjournal.ir/article_157630_cdec535f183087a816a49f2b114534d1.pdf