TY - JOUR ID - 83626 TI - آداب دیپلماتیک در ایران از آغاز قاجار تا پایان دوره ناصری (مطالعه موردی: پذیرش سفرا و مأمورین خارجی) JO - فصلنامه تاریخ روابط خارجی JA - HFR LA - fa SN - 1735-2010 AU - زرگری نژاد, غلامحسین AU - خسروی زاده, صباح AD - استاد بازنشسته دانشگاه تهران AD - کارشناس ارشد تاریخ ایران دوره اسلامی دانشگاه تهران Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 13 IS - 51 SP - 79 EP - 98 KW - آداب دیپلماتیک KW - قاجاریه KW - سفرا KW - مأموران خارجی KW - وزارت امور خارجه DO - N2 - آداب پذیرش سفرا و دیگر مأموران خارجی از آغاز قاجار تا پایان دوره ناصرالدّین شاه به مثابه شاخه­ای از آداب دیپلماتیک موضوع این پژوهش است. دیپلماسی قاجاری برگرفته از سنت جامعه ایرانی و تداوم دیپلماسی حکومت صفوی بود. بررسی آداب دیپلماتیک با حجم وسیع ارتباطات خارجی از دوره فتحعلی‌شاه به بعد ضروری به نظر می­آید؛ از آن جهت که در همین دوران و پس از کنگره وین قوانینی در راستای جهانی شدن آداب مربوط به دیپلماسی به تصویب رسید. بنابراین تبیین و چگونگی اجرای این آداب مسألة اصلی جستار حاضر است. شیوه پژوهش حاضر توصیفی و تا حدودی تحلیلی و مبتنی بر اسناد و سفرنامه­ها است. نتیجه بررسی‌ها نشان می­دهد که در فقدان تشکیلات وزارت امور خارجه در ایران تا دوره ناصری آداب دیپلماتیک عرصه­ای برای ظهور نیافت و همچنان به طور سنتی و در قالب اوامر شاه و صدراعظم به مهمانداران اجرا می­شد. اما با تشکیلاتی شدن وزارت امور خارجه در دوره ناصری شرایط تغییر کرد و نوشتن ملزومات مراسم ورود سفرا و اجرای آداب مربوط به آن برعهده وزارت امور خارجه و زیر نظر صدراعظم قرار گرفت. UR - https://www.hfrjournal.ir/article_83626.html L1 - https://www.hfrjournal.ir/article_83626_536ac5772956aae7596cc7d3648449c8.pdf ER -