پاکستان در 14 اوت 1947 از تقسیم شبه قارة هند در جوار مرزهای شرقی ایران پدید آمد و ایران نخستین کشوری بود که آن را به رسمیت شناخت و در سال‌های بعد، عهدنامة مودت، مرزی، استرداد مجرمین و توافقات فرهنگی با آن کشور منعقد کرد. در این پژوهش بر مبنای روش توصیفی- تحلیلی و شیوة جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای و مبتنی بر اسناد و مدارک تاریخی، عوامل مؤثر بر روابط خارجی دو کشور ایران و پاکستان در سه سطح روابط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از زمان استقلال پاکستان تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران بررسی و تحلیل شده است. سطح روابط دو کشور تحت تأثیر نگرانیهای امنیتی پاکستان و ساختار نظام دوقطبی، بالا بود. دو کشور همزمان وارد پیمان بغداد- سنتو شدند و هر دو از ارکان سهگانه در تشکیل سازمان همکاری عمران منطقهای بودند، همچنین روابط فرهنگی نیز در سطح گسترده‌ای قرار داشت. با این حال، با وجود روابط گسترده سیاسی- فرهنگی، به سبب وجود اقتصاد مشابه و نه مکمل، روابط اقتصادی دو کشور در قالب چند توافقنامه باقی ماند.
حمیدی, سمیه, اشرفی گل, فاطمه. (1395). واکاوی روابط خارجی ایران و پاکستان در پرتو نظام بین‌الملل طی سال‌های 1979-1947م.. فصلنامه تاریخ روابط خارجی, 17(67), 135-151.
MLA
سمیه حمیدی; فاطمه اشرفی گل. "واکاوی روابط خارجی ایران و پاکستان در پرتو نظام بین‌الملل طی سال‌های 1979-1947م.". فصلنامه تاریخ روابط خارجی, 17, 67, 1395, 135-151.
HARVARD
حمیدی, سمیه, اشرفی گل, فاطمه. (1395). 'واکاوی روابط خارجی ایران و پاکستان در پرتو نظام بین‌الملل طی سال‌های 1979-1947م.', فصلنامه تاریخ روابط خارجی, 17(67), pp. 135-151.
VANCOUVER
حمیدی, سمیه, اشرفی گل, فاطمه. واکاوی روابط خارجی ایران و پاکستان در پرتو نظام بین‌الملل طی سال‌های 1979-1947م.. فصلنامه تاریخ روابط خارجی, 1395; 17(67): 135-151.
)